گچ از لحاظ شیوه ساخت به صورت های زیر بکار می رود:
- گچ تیز یا اصطلاحا تیزون
- گچ بوم
- گچ آسترکاری
- گچ خوش مایه
گچ تیز یا تیزون: در ظرفی به میزان یک پیمانه آب میریزیم و پس از آن دو پیمانه گچ را روی سطح آب می پاشیم و به مدتی آن را ورز می دهیم این عمل باعث میشود تا گچ خیلی سریع سفت و سخت شود و از آن برای ساخت قالب های مخصوص مورد استفاده قرار میگیرد.
گچ آسترکاری: برای آسترکاری به نسبت دو به یک گچ و خاک را اول با آب مخلوط خواهیم کرد، اگر بخواهیم مقاومت گچ را بیشتر کنیم این نسبت باید به یک به یک نزدیک گردد.
گچ بوم: ابن نوع گچی خیلی سفت و سخت بوده و از ترکیب نسبت یک و نیم پیمانه گچ و یک و نیم پیمانه آب تشکیل میگردد و قابلیت این را دارد که با رنگها پودری ترکیب گردیده و در مقابل خراشیدگی مقاوم باشد.
بوم سازی یا بستر سازی: ایجاد یک زمینه تخت برای انجام طرح های تزئینی مانند گل سازی و … مقاومت بوم باید بسیار بالا باشد.
بوم کار: سطح زمینه ای می باشد که از مخلوط گچ و پودررنگ بوم سازی تشکیل شده است و زمینه را برای روسازی و کار آماده می سازد.
دم بر: قلم گچ بری می باشد که با نوک تیز آن سطح گچ را تراش می دهند.
گچ خوش مایه: گل سازی و گچ بری ها به وسیله ی آن انجام می گیرد به همین خاطر برای ساخت گچ خوش مایه باید گچ کاملا الک شده و بسیار نرم باشد به نسبت گچ و آب نیز باید به شدت دقت کرد چون اگر گچ سفت باشد برش نمی خورد و اگر نرم باشد نمی توان از آن استفاده کرد. برای پیدا کردن نسبت دقیق گچ و آب را به میزان یک به سه و نیم ترکیب کرده و می گذاریم خودش را بگیرد و بعد از پیدا کردن نسبت صحیح برای ترکیب درست اقدام می کنیم.
کاربرد گچ خوش مایه:
- ساختمان سازی، روسازی گچبری – گل سازی
- ابزار زنی
ضخامت گچ خوش مایه برای کار های گچ بری:
- گچ اندازی با ضخامت ۲ الی ۳ میلیمتر
- گچ اندازی با ضخامت ۱ الی ۵ سانتیمتر برای گچ بری برجسته مانند: ساخت حاشیه، قلاب سقفی و ….
- گچ اندازی به ضخامت ۱۵ الی ۲۰ سانتیمتر برای چنگ، سر ستون، موتیف های گل سازی و…